W 1978 r. powstał  prototyp autobusu miejskiego H9-II, Miał on zastąpić H9-35. Wyróżniał się nowatorską konstrukcją nadwozia, a szczególną nowością było zastosowanie czworo drzwi  dwuskrzydłowych.  Dopiero w 1983 wykonano prototyp pod oznaczeniem handlowym H10-35 w ilości 3- szt  które zapoczątkowały produkcje małoseryjną tych autobusów . Różnice dotyczyły oczywiście prostokątnych lamp przednich, mniejszych szyb w drzwiach bocznych oraz zastosowania większej liczby elementów tworzywowych (zderzak, panel nad przednią szybą). Pojazdy te nie różniły się znacząco między sobą. Wszystkie były napędzane silnikiem WSW Andrychów o mocy 170 KM, współpracującym ze skrzynią biegów S5-45 z Tczewa. Tylny most dwustopniowy o przełożeniu 5,65 dostarczyła Raba. Różnice w podwoziu dotyczyły jedynie przedniej osi - w dwóch pierwszych egzemplarzach zastosowano niezależnie zawieszoną oś Jelcz, pochodzące z licencji Steyra, natomiast w trzecim - również sztywną oś produkcji Raba. Wszystkie trzy pojazdy posiadały cztery pary drzwi dwuskrzydłowych i zabierały na pokład 90 pasażerów. Obie osie zawieszono pneumatycznie, przy czym na tylnej nadal zastosowano wąsko rozstawione miechy.